ما کلی زندان‌های غول‌آسا و پر از زندانی در افغانستان
ساخته‌ایم و اگر به‌یک‌باره این زندان‌ها را ببندیم، مجبور می‌شویم وقت
خود را به تعطیلی زندان گوانتانامو معطوف کنیم و این اصلاً خوب نیست!
به گزارش گروه خبر شهدای آینده به نقل از «فردا»، سیاست های جنگ طلبانه حاکم بر آمریکا همواره با اعتراض های داخلی در این کشور مواجه بوده است. در یک واکنش جالب یک تحلیلگر آمریکایی با زبان طنز این سیاست ها را به چالش کشیده است. این طنز تلخ را دیوید سوانسون (David Swanson) در 9 مارچ سال 2012 در وب‌سایت رسمیِ ضدجنگ warisacrime منتشر کرده است. دیوید سوانسون کاملاً موافق این مساله است که ارتش‌های بیگانه باید در افغانستان باقی بمانند «تا کل کارهایشان به سرانجام برسد» اما دلایلی متضاد دلایل سیاست‌مداران و ژنرال‌های جنگ ارائه می‌دهد؛
1 – وقتی شما رکورد طولانی‌ترین جنگِ مدرن جهان را به نام خودتان ثبت کرد‌ه‌اید، خیلی ضایع است که جنگ را کنار بگذارید و یک روز یک نفر دیگر این رکورد را از شما بگیرد!
2 – وقتی کاندیدهای جمهوری‌خواه امریکا برای انتخابات ریاست‌جمهوری آینده، یعنی نِت گینگریچ، کال توماس و لیندسی گراهام علیه جنگ حرف می‌زنند، معنایش این می‌شود که کل جمهوری‌خواه‌ها در امریکا واقعاً گیج سردرگم باقی بمانند و این خیلی هم خوب است!
3 – اگر ارتش امریکا را از افغانستان بیرون بکشیم، خیلی حال‌شان گرفته می‌شود. چون عادت کرده‌اند همه‌اش سوار هلیکوپتر به بچه‌ها تیراندازی کنند، نصفه‌شب در خانه‌ی مردم را بشکنند، پرچم‌های نازی تکان بدهند و قرآن بسوزانند!!!
4 – دلارهای مالیات‌دهندگان امریکایی ارتش را تغذیه می‌کند، همچنین هزینه‌های گفت‌وگوهای امن با طالبان را هم تامین می‌کند، خب یعنی عمده‌ی هزینه‌های طالبان را هم پرداخت می‌کند. اگر پرداخت صورت‌حساب‌های جنگ دو طرف درگیر در افغانستان را یک‌باره متوقف کنیم، همه‌چیز بهم می‌ریزد و اقتصاد شکوفای افغانستان، ویران خواهد شد!
5 – دولتی که با حمایت غرب در افغانستان مشغول کار است، موفقیت‌های عمده‌ای در برنامه‌های شکنجه‌ی زندانیان، گسترش قاچاق موادمخدر داشته است و حالا در زمینه‌ی گسترش ورزش و تفریح کتک زدن زنان فعالیت می‌کند. اما هنوز نتوانسته کل زندگی زنان افغانستان را ویران کند(!). ما نباید اجازه بدهیم کار آن‌ها نصفه‌ونیمه باقی بماند، آن هم در آستانه روز جهانی حقوق زنان!
6 – ما کلی زندان‌های غول‌آسا و پر از زندانی در افغانستان ساخته‌ایم و اگر به‌یک‌باره این زندان‌ها را ببندیم، مجبور می‌شویم وقت و انرژی خودمان را از مشکل اصلی زندان‌های جهان، یعنی تعطیلی زندان گوانتانامو به چیزی بی‌اهمیت‌تر معطوف کنیم و این اصلاً خوب نیست!
7 – اگر نتوانیم به «برنده بودن» خودمان در افغانستان ادامه دهیم، چگونه می‌خواهیم جنگ در سرزمین‌های دیگر را شروع کنیم؟ و وقتی در بمب‌گزاری‌های انتحاری سربازهای قاتل ما کشته می‌شوند، چرا باید بگذاریم آن‌ها به کشور برگردند و سر هیچ‌وپوچ دست به خودکشی بزنند؟
8 – اگر جنگی که در سال 2001 و با قانون جدید «حق استفاده از فشارهای نظامی ارتش» آغاز شده را به پایان خود برسانیم، چگونه می‌خواهیم عملیات‌های نظامی خودمان در بیش از 100 کشور جهان را توجیه کنیم؟ ما مردمان را بی‌جهت و بدون حکم دادگاه بازداشت کرده‌ایم، قتل شهروندان امریکایی را قانونی کرده‌ایم، می‌خواهیم بعد از پایان جنگ، با این مساله‌ها چه کار کنیم؟ بعلاوه، اگر فقط چند سال دیگر در افغانستان باقی بمانیم، احتمالاً یکی دو تا عضو القاعده را هم پیدا کردیم!
9 – چند صد میلیارد دلار در سال، رقم ناچیزی برای کارخانه‌های اسلحه‌سازی، لوله‌کشی‌های گاز و نفت، سود حیرت‌انگیز شرکت‌های بخشنده و فعال در این کشور است که از بین خواهد رفت و همچنین مهمانی گسترده‌ی ارتش برای تمرین و استفاده از سلاح‌های موجود و سلاح‌های جدید است که به پایان خواهد رسید. ما واقعاً به تمام این چیزها احتیاج داریم تا بتوانیم برای جنگ بعدی خودمان آماده باشیم!
10 – ترور (قتل و وحشت) هنوز شکست نخورده است، چه برسد به این‌که محو شده باشد!
